Historia

Historia Naszej Parafii

Istniejący obecnie kościół zbudowany został w 2 połowie XIII w. w formie bezprezbiterialnej, bezwieżowej, kamiennej świątynii. Wzmiankowany pośrednio w źródłach w XIII w. W okresie tym Krzekowo było podmiejską wsią, której część w 1240r. Książę Barnim I nadał biskupstwu w Kamieniu Pomorskim. W 1261r. pierwsza wzmianka o kościele w Krzekowie. Oddany został wówczas pod patronat kolegiaty św. Piotra w Szczecinie. W 1277r. Krzekowo zostało kupione przez radę miejską Szczecina. W 1286r. prawo patronatu nad kościołem przejęła kolegiata Mariacka w Szczecinie i pełniła je do XVIII w. później pod patronatem miasta. W XV w. do płd. elewacji korpusu dobudowano ceglaną Zakrystię. W 1729r. generalna przebudowa polegająca na powiększeniu okien, wymianie więźby dachowej i stropu. W tym samym czasie do zach. elewacji dobudowano ryglową wieżę, a wnętrze wyposażono w nowe sprzęty. Od poł. XVI w. do 1945r. kościół protestancki. Po 1945r. ponownie rzymsko-katolicki, początkowo filialny, obecnie parafialny. Kościół gotycki z elementami barokowymi. Usytuowano w centrum dawnej wsi, obecnie przy skrzyżowaniu ul. Żołnierskiej i Szerokiej, na lekkim wzniesieniu terenu, ogrodzonym kamiennym murem z bramą od strony zach. Na terenie przykościelnym cmentarz, istniejący tu od czasów średniowiecza. Mogiły i nagrobki z XIX i XX w. Orientowany.

Zbudowany z kamieni granitowych, otynkowany. Zakrystia i ościeża okien korpusu z cegły. Wieża w konstrukcji ryglowej, wypełniona cegłą i odeskowana. We wnętrzu strop płaski, odeskowany, polichromowany. Więźba dachowa drewniana o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej. Dach przykryty dachówką karpiówką. Hełm wieży blachą. Posadzka ceramiczna z płytek. Schody na emporę drewniane o prostej balustradzie. Stolarka drzwi z desek układanych na skos w elewacji płn. i z prostych desek z ozdobnymi okuciami w portalu zakrystii. W oknach korpusu stolarka drewniana, ramowa, wzmocniona wiatrownicami i wypełniona witrażami. Okna zabezpieczone kratami. W wieży okna zamknięte deskowymi okiennicami.

Założony na rzucie prostokąta, bezprezbiterialny, z prostokątną wieżą przy elewacji zach. i siedmiobocznie zamkniętą kaplicą przy elewacji płd. Bryła korpusu niewielka, zwarta przykryta dachem dwuspadowym z trójkątnym szczytem od wsch. Kaplica niższa od korpusu, przykryta dachem wielospadowym. Nad korpusem góruje trójczłonowo wieża. Jej przyziemie rozszerzone o boczne kruchty o wysokości sięgającej nieco poniżej gzymsu wieńczącego korpus. Wyżej czworoboczny człon wieży zwęża się przechodząc w ośmiobok zwieńczony wysmukłym stożkowym hełmem.

Elewacje korpusu podzielone odcinkowo zamkniętymi oknami, naroża ujęte boniowanymi pilastrami. Elewacja płd. trójosiowa z kaplicą na osi centralnej. Po obu jej stronach okna ujęte opaskami z kluczami. Elewacje kaplicy bezokienne. Na osi ściany płd. ostrołukowo zamknięty portal o profilowanych ościeżach. Profil w formie półwałkowej kształtki obiega całą arkadę. W ścianie od zachodu wąskie okienko szczelinowe. Elewacja wschodnia dwuosiowa. Pomiędzy oknami opracowanymi identycznie jak w pozostałych elewacjach, prostokątna płycina. Przyziemie oddzielone od szczytu wąskim, prostym gzymsem. Nad nim trójkątny szczyt podzielony dwoma ostrołukowymi blendami i dwiema połówkami ostrołukowej blendy w zwieńczeniu. Elewacja płn. trójosiowa. Pomiędzy oknami przesuniętymi w kierunku wsch. prostokątne płycizny. W zach. części elewacji, w przyziemiu niewielki odcinkowo zamknięty portal o jednouskokowym ościeżu. Nad portalem prostokątna płycina. Dłuższe elewacje obiega profilowany gzyms. Elewacje wieży podzielone niewielkimi odcinkowo zamkniętymi okienkami przysłoniętymi okiennicami. Na osi przyziemia ściany zach. i płd. prostokątne wejścia poprzedzone schodami. W czworobocznej części wieży okna rozmieszczone w dwu poziomach, pojedyncze na poziomie drugiej kondygnacji i podwójne na poziomie trzeciej. Partia ośmioboczna bez okienna zwieńczona wysmukłym stożkowym hełmem o załamanej podstawie. Wnętrze jednoprzestrzenne. W ścianie płd. odcinkowo zamknięte wejście do kaplicy, w ścianie zach. prostokątne wejście do kruchty podwieżowej. Przy ścianie tej empora organowa. Przyziemie wieży złożona z kruchty głównej i dwóch aneksów od płd. i płn. połączone z kruchtą prostokątnymi wejściami.

Wyposażenie kościoła pochodzi z XVIII i XIX w. Składa się nań: 1. Ołtarz główny drewniany, polichrom, z drugiej poł. XVIII w. 2. Empora organowa o dekoracyjnie rozwiązanej balustradzie z 2 poł. XIX w. – neobarokowa ze spiralnie skręconymi kolumienkami i płycinami wypełnionymi polichromią symboliczno-ornamentalną. 3. Polichromie ścienne z XVIII w. w formie dwóch odkrywek pokazujących fragmenty ornamentów roślinnych – wici w kolorze beżu i spłowiałej czerwieni. 4. Polichromie na stropie z przełomu XVII/XVIII w. przedstawiające Scenę ,, Zwiastowania” , ,, Modlitwę w Ogrójcu”, i ,, 4 Ewangelistów”. 5. Świecznik wiszący, korpusowy z 1745r. dwupiętrowy, czteroramienny wykonany przez J. T. Petersena ze Szczecina. 6. Dzwon żeliwny z p. XX w.